Dnia 10.03.2021 Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał następujące interpretacje indywidualne:
w sprawie spółki komandytowej mającą siedzibę na terytorium Polski, prowadzącej działalność gospodarczą polegającą głównie na świadczeniu usług doradztwa podatkowego, należącej do międzynarodowej grupy.
W związku z wprowadzeniem przepisów nadających spółkom komandytowym status podatków CIT, spółka postanowiła ustalić, czy koszty podatkowe związane nabywaniem od grupy usług wsparcia operacyjnego podlegają ograniczeniom w świetle art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT.
Na usługi wsparcia składają się, w szczególności:
usługi księgowe (PKWiU 69.20.22.0 - Usługi sporządzania sprawozdań finansowych),
usługi finansowe (PKWiU 70.22.12.0 - Usługi doradztwa związane z zarządzaniem finansami, z wyłączeniem podatków),
usługi HR (PKWiU 70.22.14.0 - Usługi doradztwa związane z zasobami ludzkimi),
usługi marketingowe (PKWiU 70.22.13.0 - Usługi doradztwa związane z zarządzaniem rynkiem),
usługi zarządzania (PKWiU 70.22.11.0 - Usługi doradztwa związane z zarządzaniem strategicznym).
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że:
usługi księgowe należy uznać, jako niewymienione w art. 15e ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT i niepodlegające ograniczeniu, o którym mowa w przedmiotowym przepisie. Tym samym, po nabyciu przez spółkę komandytową statusu podatnika CIT, koszty ponoszone przez spółkę komandytową w związku z nabyciem usług księgowych będą w całości stanowić koszty uzyskania przychodów,
usługi finansowe opierają się na tych samych elementach charakterystycznych, co usługi doradcze. Podstawą ich świadczenia jest zasób wiedzy opierający się np. na kompetencjach i doświadczeniu, a skutkiem ich świadczenia jest podzielenie się tą wiedzą ze świadczeniobiorcą. Odmienne nazewnictwo w tym przypadku nie powinno różnicować istotnie usług doradczych i usług „pomocy” czy „wsparcia”, w sposobie postrzegania na gruncie przepisów art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT. Usługi doradztwa związane z zarządzaniem finansami (z wyłączeniem podatków) to usługi wprost wymienione w komunikacie opublikowanym na stronach Ministerstwa Finansów, pt. „Kategorie usług objętych art. 15e ust. 1 ustawy o CIT”,
usługi HR to usługi o charakterze doradczym, które zostały wprost ograniczone w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT. Czynności „doradcze” mogą obejmować usługi z różnych działów klasyfikacji PKWiU. Taka sytuacja występuje m.in. w przypadku usług doradztwa związanych z zarządzaniem zasobami ludzkimi, które to usługi dotyczą szerokiej sfery działalności przedsiębiorstwa – zarządzania zasobami ludzkimi,
usługi marketingowe mają charakter zbliżony do usług reklamowych, to tym samym mieszczą się w zakresie usług wymienionych w art. 15e ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT i podlegają, po przekroczeniu ustawowego limitu, wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów,
usługi zarządzania mają charakter zbliżony do usług zarządzania i kontroli lub świadczeń o podobnym charakterze, to tym samym mieszczą się w zakresie usług wymienionych w art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT i w konsekwencji podlegają, w przypadku przekroczenia ustawowego limitu, wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów.
Ograniczenia związane z możliwością zaliczenia do kosztów podatkowych usług nabywanym od podmiotów z grupy są jednym z obszarów największego ryzyka w CIT. Jest to mechanizm podnoszący opodatkowanie bez konieczności zwiększania stawki podatkowej CIT. Problematyczne jest to, że podmioty nabywające usługi z grupy często nie mają możliwości dokonania wyboru, w tym zakresie.
Warto rozważyć zabezpieczenie kosztów podatkowych usług nabywanych z grupy w celu minimalizacji negatywnego efektu podatkowego i zabezpieczenia ryzyka związanego z różnymi sposobami rozumienia kategorii usług objętych ograniczeniami.