Uproszczenie związane z rozliczeniem transakcji trójstronnych daje możliwość uniknięcia zagranicznych rejestracji, raportowania oraz odprowadzania podatku VAT (w krajach UE, w których przepisy lokalne nie przewidują opodatkowania dostaw towarów dokonywanych przez nierezydentów na zasadzie odwrotnego obciążenia).
Przepisy stawiają szereg warunków, których niespełnienie powoduje konieczność rozpoznania transakcji jako łańcuchowej bez możliwości zastosowania uproszczenia. Wśród wymogów znajduje się obowiązek wystawienia faktury przez środkowy podmiot zawierającej odpowiednie informacje. Taka faktura powinna zawierać między innymi:
adnotację "VAT: Faktura WE uproszczona na mocy art. 135-138 ustawy o ptu" lub "VAT: Faktura WE uproszczona na mocy artykułu 141 dyrektywy 2006/112/WE",
stwierdzenie, że podatek z tytułu dokonanej dostawy zostanie rozliczony przez ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej.
Kierując się literalnym brzmieniem przepisów brak wyżej przytoczonych adnotacji lub stwierdzenia albo adnotacji dokładnie odzwierciedlającej tekst zamieszczony w ustawie o VAT prowadzi do braku możliwości zastosowania uproszczenia w ramach transakcji trójstronnych.
Ryzyko występuje, w szczególności w sytuacji, gdy transakcja uznana za nieprawidłowo zakwalifikowaną jako standardowe WDT jest przekwalifikowana na WDT dokonywane w ramach transakcji trójstronnej. W takich przypadkach oprócz wprowadzenia modyfikacji na poziomie raportowanych danych w JPK_V7 i VAT-UE należy pamiętać również o odpowiednim rozwiązaniu kwestii faktury niezawierającej wymaganych elementów.